ایرلاین ماهان ایر :
هواپیمایی ماهان شرکت هواپیمایی خصوصی ایرانی است، که دفتر مرکزی آن در تهران قرار دارد. این شرکت در سال ۱۳۷۱ در کرمان تأسیس گردید و نام ماهان ایر نیز برگرفته از ماهان شهری در ۳۵ کیلومتری کرمان است. سهام‌دار عمدهٔ این شرکت خیریه مولی‌الموحدین علی ابن ابیطالب استان کرمان است. شرکت هواپیمایی ماهان هم‌اکنون ناوگانی متشکل از ۵۴ فروند هواپیمای مسافربری و باری را در اختیار دارد و روزانه به ۵۲ مقصد، در اروپا، آسیا و خاورمیانه، پروازهای مستقیم دارد.
تاریخچه :
شرکت هواپیمایی ماهان، به مرکزیت شهر تهران، از لحاظ ناوگان هوایی و مسافر حمل شده به عنوان بزرگترین شرکت هواپیمایی ایران به‌شمار می‌آید. این شرکت در سال ۱۳۷۱ با برخورداری از دو فروند هواپیمای مسافربری، تأسیس گردید. شرکت هواپیمایی ماهان خدمات رسانی خود را در سال ۱۳۷۲ با برقراری پرواز بین شهر کرمان و پایتخت ایران، تهران، آغاز نمود. شروع پروازهای بین‌المللی این شرکت به اواخر سال ۱۳۷۲ بر می‌گردد که طی آن پرواز تهران به مقصد دبی صورت پذیرفت.
در سال ۱۳۷۸ اولین هواپیمای ایرباس ای۳۰۰ به ناوگان هواپیمایی ماهان ملحق گردید و در سال ۱۳۷۹ به عضویت در انجمن بین‌المللی حمل ونقل هوایی (یاتا) پیوست. در سال ۱۳۸۰ شرکت، هواپیمای‌های پیشرفته ایرباس ای۳۱۰ را وارد، که باعث تقویت ناوگان و بالا رفتن توان شرکت جهت انجام پروازهای دوربرد به مسیرهای خاوردور شد. در سال ۱۳۸۱ مقاصد جدید پروازی همچون دوسلدورف در آلمان، کلمبو در سری‌لانکا و دهلی در هند، به شبکه پروازی ماهان اضافه گردید. در سال ۱۳۸۳ مسیر بیرمنگام در انگلستان به عنوان دومین مقصد اروپایی هواپیمایی ماهان راه‌اندازی گردید.
در سال ۱۳۸۴ با ورود ۴ فروند ایرباس ای۳۲۰ به ناوگان ماهان وارد گردید و این شرکت به تنها شرکت هواپیمایی دارنده ناوگان مدرن در ایران تبدیل شد. شروع پروازهای ماهان به مقاصد منچستر و لاهور در پاکستان در سال ۱۳۸۵ آغاز گردید. در سال ۱۳۸۶ تعداد پروازهای دوبی به دو بار در روز افزایش و پرواز بانکوک را به صورت روزانه انجام شد. همچنین ۳ فروند هواپیمای مدرن بوئینگ ۷۴۷-۴۰۰ به ناوگان اضافه گردید.
در سال ۱۳۸۹ افتتاح پرواز مستقیم از تهران به آلماتی در قزاقستان انجام شد. برقراری پروازهای مستقیم بین تهران و شانگهای و همچنین اصفهان به استانبول در سال ۱۳۹۰ آغاز گردید. شرکت تعداد ناوگان در سال ۱۳۹۱ به ۴۵ هواپیما افزایش داد و که مقارن با افزایش پروازها به اربیل و آنکارابود. در سال ۱۳۹۲ شروع پروازهای ماهان به کویت از طریق تهران و شیراز آغاز و همچنین پروازهای تهران-گوانجو به سه پرواز در هفته افزایش یافت.
در حال حاضر این شرکت از تعداد ۶۰ فروند هواپیما جهت انجام پروازهای خود به ۲۴ مقصد بین‌المللی در اروپا، خاور دور و خاور میانه (شامل شهرهایی همچون دوسلدرف، مونیخ، میلان، مسکو، کیف، پاریس، کپنهاگ، استانبول، آنکارا، شانگهای، گوانگژو، پکن، بانکوک، کوالالامپور، دهلی، دبی، آتن، آلماتی، ایروان، بغداد، نجف، بیروت، دمّام، دمشق، اربیل، جده، کابل، کویت، …) بهره می‌برد.. همچنین شرکت هواپیمایی ماهان دارای شبکه پرواز گسترده داخلی به مقصد ۳۲ شهر می‌باشد.
مقصد های داخلی :
هواپیمایی ماهان حدود 30 مقصد داخلی و 25 مقصد بین المللی در خاور میانه، خاور دور و اروپا پرواز انجام میدهید.
ایرباس A310 :
ایرباس ای-۳۱۰ (Airbus A310) یک هواپیمای پهن پیکر مسافربری برد متوسط تا بلند ساخته شرکت ایرباس است. این هواپیما دومین محصول تولیدی ایرباس و گونهٔ کوچکتری از هواپیماهای ایرباس آ-۳۰۰ است. ساخت ایرباس ای-۳۱۰ به سفارش شرکت‌های سوئیس ایر و لوفتهانزا از سال ۱۹۷۸ آغاز شد و نخستین بار در ۱۴ فروردین ۱۳۶۲ (۳ آوریل ۱۹۸۲) به پرواز درآمد. نخستین نمونه تجاری آن یک سال بعد به شرکت هواپیمایی لوفتهانزا تحویل داده شد. ساخت این گونه هواپیما در ژوئیه ۲۰۰۷ متوقف شد.
ایرباس A340:
ایرباس آ-۳۴۰ (Airbus A340) یک هواپیمای مسافربری پهن‌پیکر و چهار موتوره ساخته شرکت ایرباس است. کاربرد اصلی این هواپیما در جابجایی تعداد زیادی مسافر در مسافت‌های طولانی است. ساخت ایرباس آ-۳۴۰ از سال ۱۹۸۷ آغاز شد و نخستین بار در ۳ آبان ۱۳۷۰ (۲۵ اکتبر ۱۹۹۱ به پرواز درآمد. طراحی و ساخت این هواپیما همزمان با ایرباس آ-۳۳۰ انجام شد. آ-۳۴۰ در ۳ مدل ۳۰۰–۵۰۰ و ۶۰۰ ارائه می‌شود که مدل ۳۰۰ برای مسیرهای بیش از ۷۴۰۰ ناتیکال مایل (۱۳۷۰۴ کیلومتر) طراحی شده است که همه نیازهای ۳۰۰ مسافر را برای این سفرها برآورده کرده است. تاکنون این مدل ۲۴۶ فروند را تحویل داده است و ۲۴۱ فروند هم در حال ساخت است. مدل ۵۰۰ که دوربردترین مدل است و قادر به جابجایی بیش از ۳۱۳ مسافر در ۳ کلاس برای مسیرهای بیش از ۹۰۰۰ ناتیکال مایل (۱۶۶۶۸ کیلومتر) را دارد. هواپیمایی سنگاپور از این مدل برای مسیر سنگاپور لس آنجلس استفاده می‌کند که بیش از ۱۹ ساعت طول می‌کشد. همچنین این مدل از موتورهای رولزرویس استفاده می‌کند. مدل ۶۰۰ که طویلترین مدل ۳۴۰ است قابلیت حمل ۳۶۰ مسافر در ۳ کلاس یا ۴۱۹ مسافر در ۲کلاس را برای مسیرهای بیش از ۷۹۰۰ ناتیکال مایل دارد. این مدل هم مثل مدل ۵۰۰ از موتورهای رولزرویس ترنت ۵۰۰ بهره می‌گیرد.
ایرباس A300:
ایرباس ای 300 (Airbus A300) یک هواپیمای جت دو موتوره پهن پیکر با برد کوتاه تا متوسط می‌باشد که توسط کمپانی ایرباس طراحی و ساخته شده است. این هواپیما به طور رسمی در سال ۱۹۶۹ معرفی شد و در اکتبر ۱۹۷۲ (آبان ۱۳۵۱) به پرواز درآمد. این هواپیما اولین گونه از هواپیماهای جت تجاری دو موتوره پهن پیکر و همچنین اولین هواپیمای ساخت کنسرسیوم اروپائی ایرباس است که در حال حاضر گروه ایرباس نامیده می‌شود. به طور معمول ایرباس ای ۳۰۰ دارای ۲۶۶ صندلی در دو کلاس پروازی می‌باشد و بسته به مدل آن تا حداکثر ۷۵۴۰ کیلومتر (۴۰۷۰ مایل دریایی) برد دارد.
ایرباس A320:
خانواده ایرباس ای۳۲۰ (به انگلیسی: Airbus A320) خانواده‌ای از هواپیمای لاغر پیکر از هواپیمای مسافربری ساخته شرکت ایرباس است. ساخت ایرباس ای۳۲۰ از سال ۱۹۸۴ آغاز شد و نخستین بار در ۲۲ فوریه ۱۹۸۷ در تولوز فرانسه به پرواز درآمد و در ژوئیه سال بعد در اختیار شرکت هواپیمایی ایر فرانس قرار گرفت. این هواپیما از گروه هواپیماهای ایرباس سری ای۳۲۰ به حساب می‌آید. دیگر هواپیماهای این سری عبارتند از: ایرباس ای۳۱۸، ایرباس ای۳۱۹ و ایرباس ای۳۲۱.
ایرباس 400-747:
بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰، (به انگلیسی: Boeing 747-400) هواپیمای جت پهن‌پیکر مسافربری است که در فرایند توسعه، نسبت به سایر مدل‌های توسعه داده شده بوئینگ ۷۴۷ دارای بیشترین تغییرات می‌باشد، بگونه‌ای که تنها از چهار موتور و اسکلت پهن‌پیکر از مدل اولیه بوئینگ ۷۴۷ در آن استفاده شده‌است.
در بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ تغییرات تکنولوژیکی و ساختاری متعددی برای یک بدنه کارآمدتر، انجام شده است. از ویژگی‌های متمایز آن نسبت به قبل ۷۴۷ می‌توان به نصب بالک ۱٫۸ متری در انتهای بال‌ها، اضافه کردن کابین خلبان شیشه‌ای و بهینه کردن سوخت در موتورها اشاره کرد.
در این مدل همچنین طراحی داخلی کاملأ بروز شده است. این مدل دارای ظرفیت حداکثر ۶۶۰ مسافر (در کلاس ۷۴۷–۴۰۰دی) می‌باشد و می‌تواند بدون توقف، تا ۱۴٫۲۰۰ کیلومتر را با حداکثر ظرفیت بار طی نماید. نخستین سری از بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ در ۹ فوریه ۱۹۸۹ توسط شرکت نورت‌وست ایرلاینز به خدمت گرفته شد.
